ماشین های فرمول یک در طول سال های گذشته شاهد تغییرات متعددی بوده اند.
گیربکس تیم ها هر فصل دچار تغییراتی میشود، در طول این سال ها تغییراتی زیادی در قوانین رخ داده است و هر تیم ایده‌های خلاقانه ای در طراحی آن دارد.
در حال حاضر از موتورهای ۱.۶ لیتری توربوشارژ با ۶۰۰ اسب بخار قدرت در فرمول یک استفاده میشود.از سال ۲۰۱۴ گیربکس خودروهای فرمول یک دارای ۸ دنده جلو و یک دنده عقب تا کنون است، این گیربکس جایگزین گیربکس ۷ سرعته شد.
سیستم هوشمند داخل فرمان دنده ها را با اراده راننده عوض میکند، راننده می‌تواند به کمک شیفتر های چپ و راست فرمان دنده را کاهش و افزایش دهد.
سرعت فوق‌العاده ماشین های فرمول یک آنها را وادار به استفاده از یک گیربکس خاص میکند.
گیر بکس
گیربکس ماشین های فرمول یک از کربن تیتانیوم ساخته شده‌اند که دو مزیت بزرگ دارد دارد، اول به گیربکس کمک میکند گرما را به طور بهتری دفع کند و دوم فوق‌العاده سبک است.
این ساختار گیربکس به طور قابل توجهی سبک تر از جعبه دنده ای است که تقریباً در هر وسیله نقلیه دیگری یافت می شود.
گیربکس در یک ماشین معمولی معمولی بین ۴۵ تا ۱۸۱ کیلو گرم وزن دارد، با این حال گیربکس در ماشین های فرمول یک فقط حدود ۳۹ کیلو گرم وزن دارد.
گیربکس ماشین های فرمول یک برای تحمل صدها اسب بخار طراحی شده‌اند، اما نمی‌توانند گشتاور زیادی را مدیریت کنند، زیرا موتورهای فرمول یک تقریباً به اندازه‌ای که به نظر می‌رسد گشتاور تولید نمی‌کنند.
نسبت سوراخ کورس موتورهای فرمول یک بسیار زیاد است، به این معنی است که وسعت هر سیلندر بسیار بیشتر از مسافتی است که پیستون در داخل آن بالا و پایین میشود و به این دلیل موتور می تواند دور بسیار بالایی داشته باشد و به پیستون اجازه می دهد در یک جابجایی کوچکتر قدرت بیشتری ایجاد کند.
تعویض دنده در ماشین های فرمول یک
دنده های فرمول یک با سرعت و گشتاور فوق العاده در یک مسابقه با تعداد دور بالا یا در ۲ ساعت به طور دائم تعویض می‌شوند (کم یا زیاد میشود).
این تغییر به قدری سریع است که هیچ راننده انسانی نمی تواند به راحتی دنده ها را با RPM (دور بر دقیقه) صحیح تعویض کند.
یک موتور ماشین فرمول یک تقریباً با سرعت ۱۵,۰۰۰ دور در دقیقه می چرخد که در مقایسه با ۶۰۰۰ تا ۹۰۰۰ دور در دقیقه در یک ماشین معمولی سرعت چرخش بسیار بالایی دارد.
راننده های فرمول یک دنده‌ها را با استفاده از پدال پشت فرمان عوض می‌کنند.این پدال ها پشت فرمان قرار دارد اما سیستم هوشمند داخل فرمان با استفاده از حسگرها، محرک‌های هیدرولیک و کنترل الکترونیکی دریچه گاز، تعویض واقعی را انجام می‌دهد.
به طور معمول، یک دوره زمانی بین درگیر شدن پدال و تعویض دنده واقعی توسط سیستم هوشمند وجود دارد.
سیستم های مورد استفاده در ماشین های فرمول یک قادر به تعویض دنده در ۵۰ هزارم ثانیه هستند.
این سرعت تغییر بسیار مفید است زیرا ماشین های فرمول یک دارای یک گیربکس 8 سرعته نیمه اتوماتیک ترتیبی هستند و هر گیربکس دارای یک دنده عقب است.
- فرمول یک به منظور کاهش وزن خودرو ها از هیلو های سبک تری استفاده خواهد کرد
- فرمول یک در نظر دارد تا برای فصل 2030 مسابقات از موتورهایی با صدای جذاب تر و بهتری استفاده کند
- لوییس همیلتون از نارضایتی خود درباره عملکرد و بازدهی لاستیک های پیرلی می گوید
- مکلارن:اکنون می شود بد شانسی لندو نوریس در مسابقه روسیه ٢٠٢١ را فراموش کرد
- آندریا استلا، مدیر مکلارن معتقد است تیمش برای به چالش کشیدن ردبول به یک بسته بروزرسانی دیگر نیاز دارد
راننده یک ماشین فرمول یک فقط برای درگیر شدن دنده اول باید از کلاچ استفاده کند تا ماشین را از حالت ایستاده به حرکت در بیاورد.
پس از آن سیستم هوشمند کنترل را به دست می گیرد و دنده ها را برای راننده با استفاده از کلاچ عوض می کند.
قوانین گیربکس
یک راننده فرمول یک می تواند دنده های ماشینش را در یک مسابقه بیش از ۳۶۰۰ بار در یک مسابقه ۷۸ دوره تغییر دهد. این جابجایی و تعویض بدون کمک یک سیستم هوشمند که امکان‌پذیر نخواهد بود و بدون آن انجام مسابقات فرمول یک غیرممکن است.
علاوه بر قوانین حاکم بر ساخت گیربکس های فرمول یک ، محدودیت هایی نیز برای استفاده از گیربکس ها در طول یک فصل وجود دارد.
قوانینی وجود دارد که مشخص می کند هر تیم از چند گیربکس در هر فصل مجاز است استفاده کند. تیم ها اجازه داشتند تا قبل از سال ۲۰۲۲ از شش عدد گیربکس در هر فصل استفاده کنند.
با این حال از فصل ۲۰۲۲ حداکثر به ۴ گیربکس کاهش یافته است. همچنین هر تیم باید با هر گیربکس تعداد خاصی مسابقه را به پایان برساند، اگر تیمی قبل از پایان مهلت، گیربکس قدیمی خود را با گیربکس جدید تعویض کند، جریمه رده ای دریافت خواهد کرد.
دیدگاهتان را بنویسید