فراری شکست نادری را در جایزه بزرگ استرالیا به ردبول تحمیل کرد و در حالی که این اتفاق مدیون عوامل بیرونی بود، همزمان با آن یک نو آوری در طراحی نیز وجود داشت.
تیم ایتالیایی راه حلی جدید اما ساده را در ملبورن معرفی کرد، می‌توان بالچه‌ای کوچک را در دو طرف بال عقب SF-24 مشاهده کرد.
تیم دیگری قبلا از آن استفاده نکرده بود، به‌خصوص که طراحان تمایل زیادی به قرار دادن سطوح آیرودینامیک در هر کجا که ممکن است دارند.
علیرغم اینکه این اولین باری است که ما یک وینگلت را در اینجا می‌بینیم، اکنون احتمالاً چیزی باشد که سایر تیم‌ها در طول فصل به ماشین خود اضافه می‌کنند.
با این بال انتظار می‌رود مقداری از هوای گرمی که از پشت کاور موتور خارج می‌شود به سمت بیم وینگ هدایت شود و نیروی به پایین ایجاد کند.
استون مارتین یک بال جلو جدید را در جایزه بزرگ استرالیا معرفی کرد، با یکسان کردن بال در همه نقاط که برای بهبود عملکرد خودرو به ویژه بالانس آن بود.
همچنین تیم بریتانیایی مشخصات فلپ های فلزی روی بال را نیز تغییر داده است تا جریان هوا متفاوت از بال قبلی هدایت شود.
کیک ساوبر همچنین یک بال جلوی جدید را در جایزه بزرگ استرالیا معرفی کرد، اگرچه این بیشتر شبیه کپی از تیم های دیگر بود زیرا آنها به سمت اتصال فلپ بالایی و اندپلیت رفتند که توسط مرسدس معرفی شد.
هدف از این طراحی در واقع افزایش تولید اوت واش است که بخش بیرونی (اند پلیت) بال تولید می کند در حالی که هنوز نیروی رو به پایین مورد نیاز تولید می‌شود.
ردبول هیچ قطعه جدیدی در جایزه بزرگ استرالیا نداشت، اما این بدان معنا نیست که چیزی را امتحان نکردند.
در تمرین اول، این تیم بر روی خودرو مکس ورستپن دوربین و سنسور هایی بر روی ماشین نصب کرد تا مقدار جهش و انعطاف پذیری تعلیق جلو را ببیند.
به گزارش Amus ردبول در مجموع سه سنسور و دوربین متفاوت بر روی نقاط مختلف ماشین نصب کرد تا آزمایش و تست های خود را به نحو احسنت انجام دهد.
سه مسابقه و سه بال عقب متفاوت از تیم ریسینگ بولز، به عنوان تنها تیمی که این مسیر را رفته است، واضح است که به دنبال تطبیق خودرو با پیست های مختلف است.
فلسفه کلی بال عقب بدون در نظر گرفتن صفحه اصلی، ثابت می‌ماند فقط لود بال عقب تغییر میکند.
اما تغییرات ظریفی در هر یک از مشخصات بال ها به منظور هدف قرار دادن سطح مورد نیاز از نظر نیروی رو به پایین و درگ وجود دارد.
دیدگاهتان را بنویسید